"Το έλλειμμα νερού και το βαμβάκι
Την ώρα που στη χώρα μας ψαχνόμαστε για το παραγωγικό μας μοντέλο…Την ώρα που το τραπεζικό σύστημα κλείνει εντελώς τη στρόφιγγα στην λεγόμενη πραγματική οικονομία με αποτέλεσμα οι επιχειρήσεις να κινδυνεύουν από πιστωτική ασφυξία. Την ώρα που η μάχη για τα ελλείμματα και το χρέος μοιάζει με άνισο πόλεμο αφού τα έσοδα καταρρέουν και η ελληνική κοινωνία συνεχίζει να εισάγει καταναλωτικά προϊόντα…
Έρχεται η αποτίμηση από το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών για να μας δείξει ότι παραμένουμε ελλειμματικοί κατά 3 δις ευρώ περίπου.
Η Ελλάδα εξακολουθεί να εισάγει 1,5 δις ευρώ ετησίως σε κρέας και γάλα (δαπανά περισσότερα για κόκκινο κρέας από ότι για πετρέλαιο).
Στα προϊόντα που η χώρα έχει θετικό ισοζύγιο πρώτο εμφανίζεται το συκοφαντημένο βαμβάκι (και οι βιομηχανικές φυτικές ίνες) που αφήνει ένα πλεόνασμα το 2010 της τάξης των 380 εκατομμυρίων ευρώ, αμέσως μετά τα λαχανικά με πλεόνασμα 330 εκατομμύρια ευρώ και μετά έρχεται το λάδι με 80 εκατομμύρια ευρώ.
Αντίθετα η χώρα το 2010 εμφανίστηκε ελλειμματική στις ζωοτροφές κατά 329 εκατομμύρια ευρώ, στα άλευρα και τα δημητριακά κατά 250 εκατομμύρια ευρώ και στο κρέας κατά 1,028 δις ευρώ.
Αξίζει πάντως να τονιστεί πως από εδώ και στο εξής ο όποιος σχεδιασμός της οικονομίας οφείλει να γίνει στη λογική του μέγιστου πολλαπλασιαστή και της μέγιστης δυνατής μόχλευσης των ελάχιστων χρημάτων που δίνονται πλέον για ανάπτυξη με το σταγονόμετρο και ως εκ τούτου οφείλουμε να οργανώσουμε τις αγορές μας με βάση το πρότυπο της τοπικής κατανάλωσης πρωτίστως ώστε να μειώσουμε την αιμορραγία στο εμπορικό ισοζύγιο εισαγωγών – εξαγωγών. Από την άποψη αυτή η κτηνοτροφία και τα δημητριακά (μαλακό σιτάρι κυρίως), όπου παρατηρούνται οι μεγαλύτερες εισαγωγές πρέπει να ανακτήσουν την αυτάρκεια που είχε στο παρελθόν η εθνική οικονομία.
Οι Ισπανοί για παράδειγμα που είναι μετρ στις θερμοκηπιακές καλλιέργειες ισχυρίζονται πλέον ότι η παραγωγή θα πρέπει να έχει τη λογική της κάλυψης πρωτίστως της εγχώριας ζήτησης διότι το αποτύπωμα του άνθρακα για την μεταφορά των προϊόντων αλλά κυρίως το αποτύπωμα του ελλειμματικού νερού είναι δυσβάσταχτο ώστε τα προϊόντα τους να έχουν πρωταρχικό σκοπό την εξαγωγή. Για τη χώρα με τους εξίσου ελλειμματικούς υδάτινους πόρους οι λογικές της εξοικονόμησης νερού θα πρέπει ωστόσο να υπακούουν σε ένα ευρύτερο σχεδιασμό. Πολύ περισσότερο όταν τα ενεργειακά φορτία το καλοκαίρι στην Ελλάδα , για τον δροσισμό είναι μεγαλύτερα από εκείνα του χειμώνα για τη θέρμανση.
Το υπουργείο Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής επιμένει ότι στη διαχειριστική μελέτη για τους υδάτινους πόρους της Θεσσαλίας το βαμβάκι θα πρέπει να εξοβελιστεί και ας αφήνει το μεγαλύτερο συνάλλαγμα στη χώρα και ας απαιτεί το λιγότερο υδάτινο δυναμικό από τις υπόλοιπες εαρινές καλλιέργειες. Και ας συμβάλλει στο φυσικό δροσισμό και το μικροκλίμα του θεσσαλικού κάμπου τα μέγιστα εξοικονομώντας πολύτιμους ενεργειακούς πόρους. Και ας έχουν δαπανηθεί για τα έργα του Αχελώου εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ τα οποία θα πρέπει επιτέλους να αρχίσουν να αποδίδουν στην εθνική οικονομία. Γιατί για παράδειγμα δεν έχει αρχίσει η λειτουργία του υδροηλεκτρικού έργου της Μεσοχώρας; Ποιος απαξιώνει το υδατικό ενεργειακό δυναμικό της χώρας με ιδεοληψίες επικίνδυνες για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η οικονομία;
Πριν αρχίσουμε να ψάχνουμε για πετρέλαια ή φυσικό αέριο στο Αιγαίο ή νότια της Κρήτης και του Καστελόριζου ας εκμεταλλευτούμε επιτέλους τον φυσικό πλούτο της χώρας…Αν τα νερά δεν μας περισσεύουν το ίδιο ισχύει και για την ενέργεια. Και φυσικά αν ψάχνουμε για επενδύσεις ας φροντίσουμε πρώτα να μη σφάξουμε την κότα που μας γεννά τα χρυσά αυγά…"
Επί του ιδίου θέματος (βαμβάκι), διαβάζουμε στο "Βήμα":
"Ελληνικό βαμβάκι: το μοναδικό μη μεταλλαγμένο παγκοσμίως
Με πιστοποίηση «No NGO» θα είχε την αναγκαία προστιθέμενη αξία
Αντιστροφή ρόλων για Ελλάδα και Τουρκία συντελείται τα τελευταία χρόνια καθώς οι «μέρμηγκες» Τούρκοι αγοράζουν την πρωτογενή παραγωγή από τους «τζίτζικες» Έλληνες και της δίνουν προστιθέμενη αξία.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας (ΕΛΣΤΑΤ) μόνον το 2020 η Τουρκία εισήγαγε περίπου το 60% του παραγόμενου εκκοκισμένου βαμβακιού της Ελλάδας (143.781 τόνοι ή 234 εκατομμύρια ευρώ). Ταυτόχρονα βέβαια τα Τουρκικά βαμβακερά κατακλύζουν τη χώρα και τους επιστρέφουμε πολλαπλάσιο συνάλλαγμα αφού η μεταποίηση του προϊόντος σταματά στην εκκόκκιση ή το πολύ στο νήμα (πρωτογενής μεταποίηση).
Την ίδια ώρα οι γείτονες συνεχίζουν τις εισαγωγές ζώντων ζώων από όλες τις Βαλκανικές χώρες (κυρίως αρνιά και δευτερευόντως βοοειδή) συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, σε μία προσπάθεια να δημιουργήσουν βάσεις για την επέκταση της κτηνοτροφίας τους. Αρκετοί κτηνοτρόφοι πούλησαν μέσα στο χειμώνα τα αρνιά τους σε ζωέμπορους που λειτουργούσαν για λογαριασμό τουρκικών μονάδων, καθώς αδυνατούσαν να τα διατηρήσουν λόγω της ραγδαίας αύξησης της τιμής των ζωοτροφών.
Για τη χώρα μας η Τουρκία αναδεικνύεται σε κυρίαρχο εξαγωγικό προσανατολισμό για τα αγροτικά της προϊόντα, ωστόσο στο εμπορικό ισοζύγιο η πλάστιγγα γέρνει καταφανώς προς την πλευρά της Τουρκίας αφού οι εισαγωγές μας ιδίως σε λαχανικά είναι υπερδιπλάσιες.
Σε ότι αφορά το ελληνικό βαμβάκι αυτό έχει απωλέσει τις αγορές της Δυτικής Ευρώπης και απευθύνεται μετά την Τουρκία προς αγορές του τρίτου κόσμου, όπως η Αίγυπτος που εισήγαγε το 2010 το 18% του ελληνικού προϊόντος. Αυτό σημαίνει προφανώς ότι το ελληνικό προϊόν δεν λαμβάνει καμία προστιθέμενη αξία. Αυτός είναι και ο λόγος που το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης στοχεύει να ξαναδώσει ονομασία προέλευσης στο ελληνικό νήμα με ελληνικό βαμβακόσπορο. Μάταιος κόπος όμως γιατί οι πολυεθνικές πολλαπλασιαστικού υλικού με προϋπολογισμούς μεγαλύτερους από αυτόν της χώρας μας έχουν πραγματοποιήσει άλματα στον τομέα της έρευνας με αποτέλεσμα να αδυνατούν να τις παρακολουθήσουν οι ελληνικές εταιρείες. Τρεις πολυεθνικές φέτος προμήθευσαν πάνω από το 80% του πολλαπλασιαστικού υλικού στους Έλληνες βαμβακοπαραγωγούς.
Προφανώς από μία χαμένη μάχη είναι καλύτερα να δώσεις μία νέα από καλύτερη θέση και αυτή έχει να κάνει με το μοναδικό παγκοσμίως προνόμιο που έχει το ελληνικό βαμβάκι, το οποίο φέτος ήταν το προϊόν με το δεύτερο μεγαλύτερο πλεόνασμα για την πατρίδα μας μετά τα φρούτα και λαχανικά (380 εκατομμύρια ευρώ). Το προνόμιο που έχει το ελληνικό βαμβάκι είναι ότι είναι το μοναδικό παγκοσμίως μη γενετικά τροποποιημένο.
Αυτή του η ιδιότητα ωστόσο καθώς δεν έχει πιστοποιηθεί δεν του δίνει καμία προστιθέμενη αξία καθώς το προϊόν αναμιγνύεται στο σωρό των Τουρκικών κλωστηρίων. Ασφαλώς προς την κατεύθυνση της πιστοποίησης αυτής του της ιδιότητας έχει να επιτελέσει σημαντικό ρόλο το Κέντρο Ταξινόμησης και Πιστοποίησης βάμβακος της Καρδίτσας, το οποίο γίνεται σημείο αναφοράς για το θεσσαλικό αλλά και εν γένει το ελληνικό βαμβάκι.
Ως εκ τούτου είναι άνευ αντικειμένου η συζήτηση για τη μεταφορά του στη Θες/νίκη στο πλαίσιο ανασχεδιασμού του ΕΘΙΑΓΕ, όταν μόνο ο κτιριακός και υλικοτεχνικός εξοπλισμός του έχει κοστίσει μερικά εκατομμύρια ευρώ. Η πιστοποίηση του ελληνικό βαμβακιού με την ένδειξη «ΝΟ GMO COTTON» (μη γενετικά τροποποιημένο βαμβάκι) ασφαλώς θα δώσει προστιθέμενη αξία όχι μόνον στο εκκοκκισμένο προϊόν ή το νήμα αλλά και γιατί όχι και στα βαμβακερά υφάσματα ή το φαρμακευτικό υλικό (γάζες, φαρμακευτικό βαμβάκι κλπ) ενώ θα δώσει επίσης έναν άλλο πολλαπλασιαστή και στα υποπροϊόντα του όπως είναι το βαμβακέλαιο και η βαμβακόπιττα (ζωοτροφή)…
Όλα τα παραπάνω μπορούν τα 380 εκατομμύρια πλεόνασμα από το βαμβάκι ετησίως να τα εκτοξεύσουν σε πάνω από 1 δις ευρώ και συνάμα να λειτουργήσει ξανά η παραπαίουσα ελληνική κλωστοϋφαντουργία και οι βιομηχανίες έτοιμου ενδύματος.
Παρά το γεγονός ότι οι βιομηχανίες εντάσεως εργασίας -λόγω του υψηλού εργατικού κόστους- έχουν εξαφανιστεί από το χάρτη της Ελλάδας, εντούτοις με την προστιθέμενη αξία που προσδίδει στο νήμα ή το ύφασμα η ένδειξη «μη γενετικά τροποποιημένο προϊόν» μπορεί να δημιουργηθεί μία νέα αγορά όπου η χώρα να καταστεί παγκόσμιος leader.
Απαιτούνται όμως συντονισμένες κινήσεις και από την πλευρά της πολιτείας ώστε η χώρα ή τουλάχιστο η περιφέρεια Θεσσαλίας να κηρυχτεί ελεύθερη ζώνη από γενετικά τροποποιημένα κατά παρόμοιο τρόπο όπως το επιχειρεί η Κύπρος, το τελευταίο διάστημα".
Αντιστροφή ρόλων για Ελλάδα και Τουρκία συντελείται τα τελευταία χρόνια καθώς οι «μέρμηγκες» Τούρκοι αγοράζουν την πρωτογενή παραγωγή από τους «τζίτζικες» Έλληνες και της δίνουν προστιθέμενη αξία.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας (ΕΛΣΤΑΤ) μόνον το 2020 η Τουρκία εισήγαγε περίπου το 60% του παραγόμενου εκκοκισμένου βαμβακιού της Ελλάδας (143.781 τόνοι ή 234 εκατομμύρια ευρώ). Ταυτόχρονα βέβαια τα Τουρκικά βαμβακερά κατακλύζουν τη χώρα και τους επιστρέφουμε πολλαπλάσιο συνάλλαγμα αφού η μεταποίηση του προϊόντος σταματά στην εκκόκκιση ή το πολύ στο νήμα (πρωτογενής μεταποίηση).
Την ίδια ώρα οι γείτονες συνεχίζουν τις εισαγωγές ζώντων ζώων από όλες τις Βαλκανικές χώρες (κυρίως αρνιά και δευτερευόντως βοοειδή) συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, σε μία προσπάθεια να δημιουργήσουν βάσεις για την επέκταση της κτηνοτροφίας τους. Αρκετοί κτηνοτρόφοι πούλησαν μέσα στο χειμώνα τα αρνιά τους σε ζωέμπορους που λειτουργούσαν για λογαριασμό τουρκικών μονάδων, καθώς αδυνατούσαν να τα διατηρήσουν λόγω της ραγδαίας αύξησης της τιμής των ζωοτροφών.
Για τη χώρα μας η Τουρκία αναδεικνύεται σε κυρίαρχο εξαγωγικό προσανατολισμό για τα αγροτικά της προϊόντα, ωστόσο στο εμπορικό ισοζύγιο η πλάστιγγα γέρνει καταφανώς προς την πλευρά της Τουρκίας αφού οι εισαγωγές μας ιδίως σε λαχανικά είναι υπερδιπλάσιες.
Σε ότι αφορά το ελληνικό βαμβάκι αυτό έχει απωλέσει τις αγορές της Δυτικής Ευρώπης και απευθύνεται μετά την Τουρκία προς αγορές του τρίτου κόσμου, όπως η Αίγυπτος που εισήγαγε το 2010 το 18% του ελληνικού προϊόντος. Αυτό σημαίνει προφανώς ότι το ελληνικό προϊόν δεν λαμβάνει καμία προστιθέμενη αξία. Αυτός είναι και ο λόγος που το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης στοχεύει να ξαναδώσει ονομασία προέλευσης στο ελληνικό νήμα με ελληνικό βαμβακόσπορο. Μάταιος κόπος όμως γιατί οι πολυεθνικές πολλαπλασιαστικού υλικού με προϋπολογισμούς μεγαλύτερους από αυτόν της χώρας μας έχουν πραγματοποιήσει άλματα στον τομέα της έρευνας με αποτέλεσμα να αδυνατούν να τις παρακολουθήσουν οι ελληνικές εταιρείες. Τρεις πολυεθνικές φέτος προμήθευσαν πάνω από το 80% του πολλαπλασιαστικού υλικού στους Έλληνες βαμβακοπαραγωγούς.
Προφανώς από μία χαμένη μάχη είναι καλύτερα να δώσεις μία νέα από καλύτερη θέση και αυτή έχει να κάνει με το μοναδικό παγκοσμίως προνόμιο που έχει το ελληνικό βαμβάκι, το οποίο φέτος ήταν το προϊόν με το δεύτερο μεγαλύτερο πλεόνασμα για την πατρίδα μας μετά τα φρούτα και λαχανικά (380 εκατομμύρια ευρώ). Το προνόμιο που έχει το ελληνικό βαμβάκι είναι ότι είναι το μοναδικό παγκοσμίως μη γενετικά τροποποιημένο.
Αυτή του η ιδιότητα ωστόσο καθώς δεν έχει πιστοποιηθεί δεν του δίνει καμία προστιθέμενη αξία καθώς το προϊόν αναμιγνύεται στο σωρό των Τουρκικών κλωστηρίων. Ασφαλώς προς την κατεύθυνση της πιστοποίησης αυτής του της ιδιότητας έχει να επιτελέσει σημαντικό ρόλο το Κέντρο Ταξινόμησης και Πιστοποίησης βάμβακος της Καρδίτσας, το οποίο γίνεται σημείο αναφοράς για το θεσσαλικό αλλά και εν γένει το ελληνικό βαμβάκι.
Ως εκ τούτου είναι άνευ αντικειμένου η συζήτηση για τη μεταφορά του στη Θες/νίκη στο πλαίσιο ανασχεδιασμού του ΕΘΙΑΓΕ, όταν μόνο ο κτιριακός και υλικοτεχνικός εξοπλισμός του έχει κοστίσει μερικά εκατομμύρια ευρώ. Η πιστοποίηση του ελληνικό βαμβακιού με την ένδειξη «ΝΟ GMO COTTON» (μη γενετικά τροποποιημένο βαμβάκι) ασφαλώς θα δώσει προστιθέμενη αξία όχι μόνον στο εκκοκκισμένο προϊόν ή το νήμα αλλά και γιατί όχι και στα βαμβακερά υφάσματα ή το φαρμακευτικό υλικό (γάζες, φαρμακευτικό βαμβάκι κλπ) ενώ θα δώσει επίσης έναν άλλο πολλαπλασιαστή και στα υποπροϊόντα του όπως είναι το βαμβακέλαιο και η βαμβακόπιττα (ζωοτροφή)…
Όλα τα παραπάνω μπορούν τα 380 εκατομμύρια πλεόνασμα από το βαμβάκι ετησίως να τα εκτοξεύσουν σε πάνω από 1 δις ευρώ και συνάμα να λειτουργήσει ξανά η παραπαίουσα ελληνική κλωστοϋφαντουργία και οι βιομηχανίες έτοιμου ενδύματος.
Παρά το γεγονός ότι οι βιομηχανίες εντάσεως εργασίας -λόγω του υψηλού εργατικού κόστους- έχουν εξαφανιστεί από το χάρτη της Ελλάδας, εντούτοις με την προστιθέμενη αξία που προσδίδει στο νήμα ή το ύφασμα η ένδειξη «μη γενετικά τροποποιημένο προϊόν» μπορεί να δημιουργηθεί μία νέα αγορά όπου η χώρα να καταστεί παγκόσμιος leader.
Απαιτούνται όμως συντονισμένες κινήσεις και από την πλευρά της πολιτείας ώστε η χώρα ή τουλάχιστο η περιφέρεια Θεσσαλίας να κηρυχτεί ελεύθερη ζώνη από γενετικά τροποποιημένα κατά παρόμοιο τρόπο όπως το επιχειρεί η Κύπρος, το τελευταίο διάστημα".
