" Οι Γερμανοί και τι... εννοούν όταν λένε «συνταγματική πρόβλεψη» του 3%
Το συνταγματικό δικαστήριο του μεγαλύτερου γερμανικού κρατιδίου αποφάσισε στο Μίνστερ της Βόρειας Ρηνανίας - Βεστφαλίας να μπλοκάρει, έπειτα από αίτηση ασφαλιστικών μέτρων, την εκτέλεση συμπληρωματικού προϋπολογισμού για το 2010, δημιουργώντας ένα πρωτοφανές προηγούμενο δικαστικής παρέμβασης σε έναν τομέα που παραδοσιακά θεωρείται προνομιακό πεδίο της πολιτικής. Η απόφαση αυτή έρχεται σε μία περίοδο που η γερμανική κυβέρνηση ασκεί πιέσεις στην ευρωπαϊκή επιτροπή, αλλά και σε επίπεδο υπουργών Οικονομικών για (συνταγματική) νομική κατοχύρωση της απαγόρευσης δανεισμού πάνω από ένα όριο (3% του ΑΕΠ) για όλες τις χώρες της Ε.Ε.
Τον Μάρτιο του 2009, η επιτροπή ομοσπονδιακών θεμάτων του ομοσπονδιακού κοινοβουλίου είχε συμφωνήσει ότι από το 2011 δημιουργείται, με τη συμμετοχή του ομοσπονδιακού υπουργού Οικονομικών και των υπουργών Oικονομικών των ομόσπονδων κρατιδίων, ένα νέο συμβούλιο σταθερότητας, το οποίο θα εποπτεύει τα δημόσια οικονομικά της Ομοσπονδίας (κεντρική κυβέρνηση και κρατίδια). Τα πέντε χρεωμένα κρατίδια (Βρέμη, Βερολίνο, Σλέβιγκ Χολστάιν, Σάαρλαντ και Σαξονία Ανχαλτ) συμφωνήθηκε να λαμβάνουν επί εννέα χρόνια 800 εκατ. ευρώ τον χρόνο, σύνολο 6,3 δισ. ευρώ (σ. σ.: τα μισά απ' όσα λαμβάνει η χώρα μας με το Mνημόνιο). Στο τέλος της εννεαετούς περιόδου, το 2020, τα κρατίδια της Γερμανίας θα απαγορεύεται να δανείζονται για να αποπληρώνουν τα χρέη τους, ενώ τα χρέη θα πρέπει να αποπληρώνονται από τα πλεονάσματα. Στις περιόδους ύφεσης επιτρέπεται η αύξηση του χρέους πάνω από το 0,35% του ΑΕΠ, με όρο όμως το ποσοστό αυτό να μειώνεται αντίστοιχα όταν αρχίσει η ανάκαμψη.
Η πρόβλεψη της δημιουργίας ενός «συνταγματικού φρένου» δεν είναι γερμανική, αλλά ελβετική εφεύρεση. Το 2003, οι Ελβετοί αποφάσισαν ότι στο εξής, το έλλειμμα του προϋπολογισμού τους δεν θα ήταν δυνατόν να ξεπερνάει το 3% του ΑΕΠ. Παρά την οικονομική κρίση που έπληξε με μεγάλη δύναμη τις ελβετικές τράπεζες, η ελβετική ομοσπονδία κατάφερε να οδηγήσει σε δραματική μείωση το κατά κεφαλήν χρέος του κάθε πολίτη στα 27.000 φράγκα στο τέλος του 2009 ή 38% του ΑΕΠ. Και στην Ελβετία οι ειδικοί αποδίδουν τη ραγδαία αύξηση του χρέους στον πολιτικό ανταγωνισμό, που δεν είναι δυνατόν να συγκρατηθεί με πολιτικές αποφάσεις, αλλά χρειάζεται την παρέμβαση μη πολιτικών τεχνικών σωμάτων, με βάση «αυτόματα φρένα - ρυθμίσεις», που μπλοκάρουν επιλογές της πολιτικής".
