" «Μυώδης φιλελευθερισµός» είναι το δόγµα που προτείνει ο Κάµερον
Πόλεµο στην πολυπολιτισµικότητα κήρυξε ο βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάµερον από το βήµα διάσκεψης για την ασφάλεια που φιλοξενήθηκε στο Μόναχο. Ο βρετανός πρωθυπουργός συνέδεσε άµεσα το πολυπολιτισµικό µοντέλο µε την ισλαµική τροµοκρατία, ενώ προειδοποίησε µουσουλµανικέ ςοργανώσεις που δραστηριοποιούνται στη χώρα του ότι, εάν περιφρονούν τα δικαιώµατα τωνγυναικών, θαχάσουν κάθε κρατικήενίσχυση. «Πρέπει να αναρωτηθούµε: αυτές οι οργανώσεις είναι υπέρ των ανθρωπίνωνδικαιωµάτων; Πιστεύουνστη δηµοκρατία; Πιστεύουν στην ισότητα απέναντι στον νόµο;Ενθαρρύνουν τηνενσωµάτωση ή ενθαρρύνουν τηναποµόνωση καιτον πολιτισµικό διαχωρισµό;», σηµείωσε ο βρετανός πρωθυπουργός. Το δόγµα που προτείνει ο Κάµερον, έπειτα από τριάνταχρόνια πολυπολιτισµικού µοντέλου στη Βρετανία, είναι ο «µυώδης φιλελευθερισµός» προκειµένουνα ενισχυθούν οι αξίες τηςισότητας, της νοµιµότητας και της ελευθερίας της έκφρασης σε όλα τµήµατα της βρετανικής κοινωνίας.Για τον συντηρητικό πρωθυπουργότης Βρετανίας ενσωµάτωση σηµαίνει ότι όλοι οι µετανάστες πρέπει να µιλάνε αγγλικά, ότι τα σχολείαπρέπει ναδιδάσκουν τη βρετανική κουλτούρα στους µαθητές τους, ότι η αξία της ισότητας των φύλων και οι ατοµικές ελευθερίες είναι αδιαπραγµάτευτες.
«Φτάνει µε την παθητική ανοχή» ήταν το σύνθηµα που έριξε ο Κάµερον ακολουθώντας τα βήµατατης Ανγκελα Μέρκελ όταν, µιλώντας πριν από περίπου δύο µήνες στους νεολαίους του κόµµατός της, είχε ανακηρύξει αποτυχηµένο το πολυπολιτισµικό µοντέλο. «Η Ευρώπη πρέπει να ξυπνήσει και να αντιληφθεί αυτόπου συµβαίνει στις χώρεςµας», σηµείωσε ο Κάµερον. Οπως η Μέρκελ, έτσι και ο Κάµερον κήρυξε τοτέλος της πολυπολιτισµικότη τας: «Μετο δόγµατου πολυπολιτισµού ενθαρρύναµε διαφορετικές κουλτούρες ναζουν χωριστά. ∆εν µπορέσαµε να εγγυηθούµε το όραµα µιας κοινής κοινωνίας. Ανεχθήκαµε τη δράση εναντίον των αξιών µαςαπό αυτέςτις αποµονωµένες κοινότητες».
Μουσουλµανικές οργανώσειςστη Βρετανία κατηγόρησαν τον Ντέιβιντ Κάµερον ότι παίζει το παιχνίδιτης άκρας ∆εξιάς. Αντιδράσεις υπήρξαν και από την πλευρά της αντιπολίτευσης. Οι Εργατικοί επισηµαίνουν ακόµη ότι ήταν κακή η χρονική συγκυρία που επέλεξε ο συντηρητικός πρωθυπουργός για να ανοίξει το θέµα – την ίδια µέραδιαδήλωσαν στο Λονδίνο περίπου 3.000 µέλη της ακροδεξιάς οργάνωσης Ενωση Αγγλικής Αµυνας µε συνθήµατα κατάτου Ισλάµ".
Επί του θέματος, σχολιάζει ο κ. Στέφανος Κασιμάτης στην "Καθημερινή":
"Τι πήγε στραβά σε μια κοινωνία που υπερηφανευόταν για την ανεκτικότητα της προς το διαφορετικό, όπως η βρετανική; Το πρόβλημα ανάγεται στον ηθικό σχετικισμό που επικράτησε τις τελευταίες δεκαετίες, σύμφωνα με τον σερ Τζόναθαν Σακς, καθηγητή της Φιλοσοφίας στο επάγγελμα και Αρχιραββίνο της Βρετανίας. Στο βιβλίο που εξέδωσε το 2007, με τον τίτλο «Το σπίτι που χτίζουμε μαζί: Αναδημιουργώντας την κοινωνία», ο Σακς παραθέτει σκέψεις που αφορούν όχι μόνον τους Βρετανούς, αλλά και τη δική μας κοινωνία:
«Τι συμβαίνει όταν χάνουμε την κοινωνική συναίνεση για ζητήματα ηθικής; Η ηθική υποβιβάζεται στο επίπεδο του γούστου, το καλό και το κακό πέφτει στο επίπεδο της διάκρισης μεταξύ εύγευστου και άνοστου. Μου αρέσει αυτό, δεν μου αρέσει το άλλο. Φανταστείτε δύο ανθρώπους, ο ένας εκ των οποίων λέει: “Μου αρέσει το παγωτό”, ενώ ο άλλος λέει: “Δεν μου αρέσει”. Δεν συζητούν. Απλώς ο καθένας τους δηλώνει την προτίμησή του. Εχουμε χάσει τη βάση της ηθικής ως κοινό σύνολο αξιών που κρατάει την κοινωνία ενωμένη. Ζούμε στην εποχή “μετά την αρετή”, δηλαδή σε μια εποχή όπου οι άνθρωποι δεν έχουν πλέον ρόλους και καθήκοντα μέσα σε ένα σύνολο σταθερών κοινωνικών δομών. Οταν συμβαίνει αυτό, η ηθική γίνεται ένα σκέτο πρόσχημα. Οι διαφωνίες γίνονται ατελείωτες και ανυπόφορες. Η επαρκής απάντηση στην διαφορετική άποψη είναι το: “Ποιος το λέει αυτό;”. Σε μια αντιπαράθεση ιδεών, όπου δεν υπάρχουν κοινά μέτρα και σταθμά, η δυνατότερη φωνή κερδίζει και ο τρόπος για να νικήσεις τους αντιπάλους είναι να τους γελοιοποιήσεις. Εάν δεν υπάρχει συμφωνημένη ηθική αλήθεια, δεν μπορούμε πια να συλλογιστούμε από κοινού. Η αλήθεια γίνεται υποκειμενική ή σχετική, τίποτε παραπάνω από μια κατασκευή, μια αφήγηση, ένας τρόπος ανάμεσα στους πολλούς για να πεις την ιστορία. Ο καθένας αντιπροσωπεύει μιαν άποψη και κάθε άποψη γίνεται η έκφραση μιας ομάδας. Υπ’ αυτήν την έννοια, ο Δυτικός πολιτισμός παύει να είναι αλήθεια και γίνεται απλώς η ηγεμονία μιας άρχουσας τάξης».
Τώρα που ξεκαθαρίσαμε (στην Βρετανία) ποιούς δεν χωράει το νησί, τώρα είναι η ώρα να δούμε ποιούς χωράει. Οπως, λοιπόν, διαβάζουμε σε Reuters και Bloomberg:
" Επενδυτική βίζα σε εύπορους μετανάστες
Κίνητρα εγκατάστασης από τη βρετανική κυβέρνηση, αύξηση φόρων για τους ήδη διαμένοντες
Reuters, Bloomberg
Aντιφατικά θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν τα μηνύματα, τα οποία εκπέμπει η Βρετανία με αποδέκτες τους ξένους πλούσιους κατοίκους της και τους μελλοντικούς εν δυνάμει κατοίκους και επενδυτές. Αφενός, η κυβέρνηση του Ντέιβιντ Κάμερον ετοιμάζεται να υιοθετήσει ευνοϊκότερους όρους για τη μετανάστευση πολύ πλούσιων ξένων, με βελτιωμένες «επενδυτικές βίζες». Εν τούτοις, παράλληλα, εξετάζει το ενδεχόμενο να επεκτείνει τη φορολογία που επιβάλλει σε όσους ξένους ζουν ήδη στη χώρα, ώστε να εξοικονομήσει πολύτιμα έσοδα για τα κρατικά της ταμεία (π. χ. σε πανίσχυρους επιχειρηματίες, όπως ο «βασιλιάς» της διεθνούς χαλυβουργίας, Λακσμί Μιτάλ, Ελληνες εφοπλιστές, αλλά και πολλά στελέχη του City του Λονδίνου).
Ειδικότερα, στόχος του υπουργείου Εσωτερικών είναι να διευκολύνει τους πάμπλουτους που ενδιαφέρονται να κατοικήσουν και να επενδύσουν στη Βρετανία. Αξίζει να σημειωθεί ότι η κατηγορία αυτών των ξένων εξαιρείται από τους νέους αυστηρότατους περιορισμούς, οι οποίοι ισχύουν πλέον για τις άλλες μεταναστευτικές ομάδες με προορισμό τη Γηραιά Αλβιώνα. Ηδη έχουν μειωθεί κατά ένα πέμπτο οι εξειδικευμένοι εργαζόμενοι, που οι βρετανικές επιχειρήσεις μπορούν να δεχθούν από χώρες εκτός της Ε. Ε., ενώ φέτος ο αριθμός τους αναμένεται να υποχωρήσει περαιτέρω, σε μόλις χίλιους.
Με τις νέες ρυθμίσεις όσοι επενδυτές κομίσουν στη χώρα 10 εκατ. στερλίνες θα δικαιούνται να αιτηθούν άδεια επ’ αόριστον παραμονής σε 2 χρόνια, 5 εκατ. στερλίνες σε 3 χρόνια και 1 εκατ. στερλίνες σε 5 χρόνια. Σήμερα, όλοι ανεξαιρέτως οι κάτοχοι «επενδυτικής βίζας» πρέπει να διαμένουν τουλάχιστον μία πενταετία, προτού υποβάλουν σχετική αίτηση. Η κυβέρνηση Κάμερον ευελπιστεί να τονώσει με το μέτρο αυτό την οικονομία, και όσοι λάβουν άδεια επ’ αόριστον παραμονής θα έχουν μετά το δικαίωμα να μετακινήσουν τα κεφάλαιά τους εκτός Βρετανίας.
Από την άλλη, όμως, η κυβέρνηση εξετάζει τη διαφοροποίηση του φορολογικού καθεστώτος στο οποίο υπόκεινται όσοι ξένοι ζουν ήδη στη χώρα ως «non-dom» (non domicile residents). Ως «non-dom» θεωρούνταν αρχικά οι Ελληνες εφοπλιστές, οι οποίοι είχαν μεταφέρει την οικογενειακή και επαγγελματική βάση τους στο Λονδίνο αλλά δεν φορολογούνταν πλήρως, καθώς στο μέλλον σκόπευαν να μετοικήσουν πίσω στη χώρα τους. Μέχρι πρότινος η Βρετανία κατέβαλλε προσπάθειες να προσελκύσει τέτοιους ανθρώπους, οι οποίοι προσέφεραν εργασία και δαπανούσαν υπέρογκα ποσά στη χώρα. Την τελευταία διετία, αφότου επιβλήθηκε ετήσιος φόρος της τάξεως των 30.000 στερλινών στους 139.000 «non-dom» που διέμεναν στη Βρετανία, το 2007, ο αριθμός τους έχει μειωθεί στις 120.000 σήμερα. Αβέβαιοι για το μέλλον, τουλάχιστον 25 Ελληνες εφοπλιστές είχαν εγκαταλείψει το Λονδίνο προτού ακόμη εφαρμοστεί το μέτρο, σύμφωνα με αναφορά παραγόντων του ναυτιλιακού κλάδου στο βρετανικό Κοινοβούλιο.
Ο φόρος των 30.000 λιρών επιβλήθηκε το 2008 από την προηγούμενη κυβέρνηση των Εργατικών, υιοθετώντας πρόταση της τότε αντιπολίτευσης των Συντηρητικών. Οι έχοντες καθεστώς «non-dom» επιχειρηματίες και ξένοι υψηλόμισθοι που διαμένουν πάνω από επτά χρόνια στη Βρετανία κατέβαλλαν το εν λόγω ποσό, ώστε να μη φορολογούνται τα εκτός συνόρων περιουσιακά τους στοιχεία στη χώρα. Η σημερινή κυβέρνηση των Συντηρητικών επιδιώκει επέκταση της φορολογίας σε όλους τους ξένους που έχουν αυτό το καθεστώς, ανεξαρτήτως του χρόνου παραμονής τους. Από το 2008 έως σήμερα, ο εν λόγω φόρος συγκέντρωσε μόλις 160 εκατ. στερλίνες, ωστόσο η κυβέρνηση προσβλέπει πλέον σε έσοδα 3,5 δισ. στερλινών, τα οποία σκοπεύει να αξιοποιήσει για τη χρηματοδότηση φορολογικών ελαφρύνσεων σε Βρετανούς πολίτες. Ταυτόχρονα, πολλοί ζάπλουτοι ξένοι μετακομίζουν σε χώρες όπως η Ελβετία, όπου το φορολογικό καθεστώς είναι ευνοϊκότερο".
(*): Τίτλος βιβλίου του Μπορίς Βιάν (Boris Vian). Εναλλακτικά, θα μπορούσα να παραθέσω Ελύτη: "όταν ακούς τάξη / ανθρώπινο αίμα μυρίζει"
