"Οι κρυμμένες ευκαιρίες της κρίσης
Πέντε τρόποι για να μην πάει χαμένη η τρέχουσα κρίση του ευρώ:
1. Μια από τις συνέπειες της γέννησης του ευρώ ήταν το κλείσιμο των σπρεντ ανάμεσα στις χώρες-μέλη του ευρώ. Αυτό έδωσε στους λιγότερο καλούς παίκτες -από μακροοικονομική και μικροοικονομική σκοπιά- μια εύκολη λύση, η οποία ήταν το κίνητρο για δομικές μεταρρυθμίσεις να γίνει λιγότερο ισχυρό. Οι αγορές μπορεί να έχουν υπερβάλει, αλλά η επιστροφή της προσοχής στην αγορά ομολόγων θα πρέπει να γίνει δεκτή θετικά, ως ένα κίνητρο για τις δομικές αλλαγές που προσπαθεί να πετύχει η Κομισιόν από τη διακήρυξη της ατζέντας της Λισσαβώνας το 2000.
2. Δεν είναι ότι οι φτωχότερες χώρες είναι οι μόνες που εκμεταλλεύονται την εύκολη λύση. Από μια άλλη σκοπιά, χώρες σαν τη Γερμανία κάνουν το ίδιο. Οπως σημείωσε ο Martin Wolf στους Financial Times αυτήν την εβδομάδα, για όσο θα υπάρχουν εμπορικές ανισορροπίες στην Ευρώπη, με τις χώρες του πυρήνα να έχουν μεγάλα πλεονάσματα, θα είναι αδύνατο για τις πιο αδύναμες χώρες να ξεφύγουν από τις παγίδες ρευστότητας. Η ενίσχυση της ζήτησης και η εξισορρόπησή της στην Ευρώπη θα πρέπει να είναι κεντρική στην ατζέντα του 2020 που θα διαδεχθεί καθώς φαίνεται την ατζέντα της Λισσαβώνας.
3. Μιλώντας για την ατζέντα του 2020, η τρέχουσα κρίση θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για να κινητοποιήσει όλες τις χώρες-μέλη της Ευρώπης να αναλάβουν τις μεταρρυθμίσεις στις οποίες συμφώνησαν στη Λισσαβώνα, που όμως παραμένουν -για να το πω ευγενικά- «έργο σε εξέλιξη». Η αντίδραση στην κρίση στις περισσότερες χώρες είχε μόνο σε κάποιο βαθμό σχέση με τα δημοσιονομικά προβλήματα. Η αδυναμία εντοπισμού των αιτίων των δομικών ελλειμμάτων είναι το πραγματικό πρόβλημα.
4. Επόμενο είναι ότι η Ευρωζώνη (αλλά και το σύνολο της Ενωσης) πρέπει να αποδεχθεί πιο στενό συντονισμό, μεγαλύτερη επίβλεψη της δημοσιονομικής πολιτικής από την Επιτροπή, σε συνδυασμό με πιο αποτελεσματικούς μηχανισμούς που αυτήν τη στιγμή υπάρχουν για να πιέσουν αυτούς που δεν μπορούν να πληρώσουν. Αυτό δεν μπορεί να γίνει από τη μία μέρα στην άλλη. Πρέπει να γίνει τριπλάροντας τους συνήθεις υπόπτους που προβλέπουν την «επερχόμενη πτώση του ευρώ» με περισσότερο παρά λιγότερο «Ενωμένη Ευρώπη».
5. Με αυτά δεδομένα, η Ενωση θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να προωθήσει τις κατάλληλες μεταρρυθμίσεις του θεσμικού πλαισίου των αγορών με έμφαση. Είναι ιδιαίτερα επίκαιρο τώρα σε εκείνους τους μηχανισμούς που θα κάνουν την αγορά ασφαλίστρων κινδύνου πιο διαφανή".
