Για κοίτα 'κει χάσμα σεισμού βαθιά στον τοίχο πέρα (*)

Εχουμε αναφερθεί ήδη στο παράδειγμα του τσουνάμι που έπληξε τις χώρες της Ν.Α. Ασίας τον Δεκέμβριο του 2004. Επί ενός εξίσου καταστροφικού γεγονότος (σεισμός στην Αϊτή, 12/1/2010) διαβάζω την συνέντευξη του κ. Αλέξανδρου Καστάνια -ο οποίος διέμενε στο Πορτ-ο-Πρενς από τις 13/12/2009.

" - Τι πρέπει να γίνει τώρα κατά τη γνώμη σου;

- Το μόνο που μπορεί να γίνει τώρα είναι να ξαναχτιστεί το Πορτ ο Πρενς, όσο κι αν πάρει. Και θα ακουστεί κυνικό αυτό που θα πω, αλλά ίσως είναι η μοναδική ελπίδα να χτιστεί μια ανθρώπινη πόλη. Περίπου το 50% των σπιτιών εκεί, ήταν ήδη παράγκες. Όταν φυσούσε ένας δυνατός άνεμος ή έπεφτε μια βροχή, έπαιρνε μαζί της ολόκληρους τοίχους καμιά φορά. Δεν θα έλεγαν ότι πεινούσαν ακριβώς – όχι όλοι, αλλά σίγουρα ζούσαν σε φρικτή μιζέρια με περίπου δυο δολάρια την ημέρα".

Υ.Γ. Ο τίτλος του άρθρου είναι παρμένος από τους "Ελεύθερους Πολιορκημένους", του Διονύσιου Σολωμού. Πέραν της αντιστοιχίας των στίχων, η Αϊτή συνδέεται σε πάρα πολλά ιστορικά σημεία με την Ελλάδα. Ας ελπίσουμε ότι όλη αυτή η τραγωδία θα έχει ως κατάληξη τους άλλους στίχους του Σολωμού. «Το χάσμα π' άνοιξε ο σεισμός ευθύς εγιόμησε άνθη».