Εστω ότι οι κακοί κερδοσκόποι μας πίνουν το αίμα, απαιτώντας χαμηλότερες τιμές στα ομόλογα (ακόμη μια φορά: αυτή είναι η αιτία αύξησης του spread. Προέρχεται από την αντίθετη σχέση τιμών προς επιτόκια). Εστω ότι είμαστε θύματα συνομωσίας, κερδοσκοπίας και τοκογλυφίας ("άμα δεν σας κάνω, να μην με ξαναφορτωθείτε", είχε πει ο τοκογλύφος του χωριού στην ταινία "Υπάρχει και φιλότιμο").
Ακόμα-ακόμα, έστω ότι είμαστε θύματα εκβιασμού. Οπου ο εκβιαστής θέτει τους όρους και ο εκβιαζόμενος θα πρέπει να τους δεχθεί. Οποιοι κι αν είναι. Οπου η όποια προσπάθεια εύρεσης άλλης πηγής, πέραν αυτής του εκβιαστή, επιφέρει καίριο πλήγμα. Οπου η όποια προσπάθεια ανυπακοής ή εξεύρευσης άλλης λύσης τιμωρείται σκληρά, προκειμένου να μην χάσει ο εκβιαστής το προνόμιο της άσκησης φόβου στον εκβιαζόμενο. Εστω ότι όλα αυτά συμβαίνουν στην πτωχή (....πλην τιμία;) Ελλάδα.
Ομως, υπάρχουν φορές όπου ασχέτως των ενεργειών του θύτη, θα πρέπει και το θύμα να δηλώσει την ειλημμένη απόφασή του να κάνει μια νέα αρχή και να προβεί στις αντίστοιχες ενέργειες. Αποφασιστικά και απαρέγκλητα. Χωρίς παλιά τεφτέρια και λογαριασμούς από προσοδοθηρίες. Οπως ταιριάζει σε κάποιον που αποφασίζει να πάρει το μέλλον του στα χέρια του. Οπως αρμόζει σε κάποιον που αποφασίζει να κάνει μια νέα αρχή. Μάλιστα, όσο πιο δύσκολες οι συνθήκες, τόσο το καλύτερο. "Tougher than the rest", που λέει κι ο Bruce Springsteen.
Και να το ξέρετε: οι αγορές δεν είναι κάτι αόρατο. Ούτε είναι εκτός των νόμων της προσφοράς και ζήτησης. Πέραν των όποιων παλλινωδιών, εμείς συναποτελούμε τόσο την προσφορά όσο και την ζήτηση.
Μια δέσμευση νέας αρχής, η οποία συνοδεύεται από την αντίστοιχη αποφασιστικότητα, θα πει: "αλλάζω τα δεδομένα. Αλλάζω το ceteris paribus. Είμαι ακόμα ζωντανός στο παιχνίδι". Θα πει: αφού είμαι έτοιμος να συγκρουστώ με την κακή πλευρά του εαυτού μου, τότε είμαι έτοιμος να συγκρουστώ με τα πάντα και τους πάντες που με κρατάνε πίσω. Οπως το είχε πει κι ο Howard Zinn (αυτός ο περίφημος άνθρωπος και ιστορικός, που μόλις χθες απεβίωσε): "«Η ζωή είναι παιχνίδι. Κανείς δεν σου εγγυάται ότι θα κερδίσεις. Αν όμως δεν παίξεις, δεν έχεις και καμιά πιθανότητα να κερδίσεις. Αν δεν το παλέψεις, αποκλείεται να γίνει καλύτερος ο κόσμος. Πρέπει να μένεις στο παιχνίδι μέχρι να μοιραστεί και το τελευταίο χαρτί».
Με αυτές τις σκέψεις, διαβάζω το σημερινό άρθρο της "Καθημερινής":
" Γερμανία: Παραδέχεται ότι «υπάρχει κερδοσκοπία κατά της Ελλάδας»
Αναγνωρίζοντας τα «παιχνίδια» των αγορών, το Βερολίνο διαβεβαιώνει ότι «οι αγορές θα ηρεμήσουν»!
Ο εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών Μίκαελ Όφερ παραδέχθηκε σήμερα ότι υπάρχουν κερδοσκοπικά παιχνίδια κατά της Ελλάδας στις παγκόσμιες χρηματοοικονομικές αγορές, τονίζοντας ότι η αντίδραση των αγορών στη δημοσιονομική κατάσταση της Ελλάδας είναι υπερβολική.
Συμπλήρωσε δε ότι δεν υπάρχει ανάγκη για να μελετηθούν άλλοι τρόποι βοήθειας της Ελλάδας από τους εταίρους της στην ΕΕ.
«Φυσικά υπάρχει μεγάλη κερδοσκοπία», στους τίτλους που εκδίδει η Ελλάδα για να χρηματοδοτηθεί, δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου ο Όφερ.
«Η επιτυχής έκδοση ομολόγων στις 25 Ιανουαρίου επιβεβαιώνει ότι η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει να έχει πρόσβαση στις διεθνείς κεφαλαιαγορές», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Μίκαελ Όφερ προς δημοσιογράφους στο Βερολίνο".
Θα το πω για μια φορά ακόμη. Το θέμα δεν είναι τί κάνουν οι άλλοι σε εσένα, αλλά το ποιός εσύ επιθυμείς να είσαι. Αυτό συνεπάγεται στάση ευθύνης. Γιατί καθορίζει πώς θα φερθείς για να σε αντιμετωπίσουν όπως πιστεύεις ότι σου αρμόζει. Αρα, αποτελεί δέσμευση για το τί προτίθεσαι να κάνεις προκειμένου να γίνεις αυτό που επιθυμείς. Η κερδοσκοπία των αγορών είναι δεδομένη και αλλοίμονο εάν ήταν αλλιώς. Το θέμα είναι, με δεδομένες τις προθέσεις των άλλων, τί κάνουμε εμείς. Οπως το είχε γράψει και ο Αναγνωστάκης:
«Το θέμα είναι τώρα τι λες.
Καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε.
Καλά τη φέραμε τη ζωή μας ως εδώ.
Μικροζημίες και μικροκέρδη συμψηφίζοντας.
Το θέμα είναι τώρα τι λες»
