"Η Κίνα Νο2 οικονομία παγκοσμίως;
Τη θέση της δεύτερης μεγαλύτερης οικονομίας στον πλανήτη φαίνεται πως καταλαμβάνει η Κίνα, «κλέβοντας» τα σκήπτρα από την Ιαπωνία, καθώς τα στοιχεία που έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα το Πεκίνο έδειξαν διψήφιο ποσοστό ανάπτυξης το 2010.
Σημειώνεται ότι η Ιαπωνία βρισκόταν στη θέση αυτή, κάτω από τις ΗΠΑ, από το 1968.
Το ονομαστικό ΑΕΠ της Κίνας ανήλθε σε 39,79 τρισ. γουάν στα τέλη του 2010, όπως ανακοινώθηκε σήμερα. Ο ρυθμός ανάπτυξης διαμορφώθηκε στο 9,8% το τέταρτο τρίμηνο και στο 10,3% στο σύνολο του 2010.
Τα επίσημα στοιχεία για την ανάπτυξη το 2010 στην Ιαπώνία θα ανακοινωθούν στις 14 Φεβρουαρίου.
Στο Τόκιο, ο Καόρου Γιοσάνο, ο οποίος θα αναλάβει το υπουργείο Οικονομικών στη νέα κυβέρνηση, δήλωσε ότι η Κίνα ξεπέρασε κατά πάσα πιθανότητα τη χώρα του στη λίστα με τις μεγαλύτερες οικονομίες".
Επί του θέματος της Κίνας και το άρθρο της κ. Ζέζας Ζήκου στην "Καθημερινή":
" «Πρέπει να μας σέβεται όποιος θέλει μπίζνες»... Ok!
Eντυπωσιακό σε θέρμη και σημασία (;) το καλωσόρισμα του προέδρου της Κίνας, εκ μέρους του Αμερικανού προέδρου. Οι κρίσιμες υψηλού επιπέδου συνομιλίες ξεκίνησαν στην Ουάσιγκτον, στο πλαίσιο του «Στρατηγικού και Οικονομικού Διαλόγου». Ωστόσο, ο Χου Τζιντάο, σε συνέντευξη Τύπου που έδωσε με τον Αμερικανό ομόλογό του Μπαράκ Ομπάμα στον Λευκό Οίκο, δεν ανταποκρίθηκε σε ερώτηση που του έγινε για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αμερικανός δημοσιογράφος έθιξε το ζήτημα, με αφορμή τη δήλωση του Ομπάμα ότι η Ουάσιγκτον υποστηρίζει τον διάλογο ανάμεσα στην Κίνα και τους εκπροσώπους του Δαλάι Λάμα και επιθυμεί τον σεβασμό των θρησκευτικών δικαιωμάτων των Θιβετιανών από το Πεκίνο.
Το αξίωμα του Πεκίνου είναι γνωστό: «Πρέπει να μας σέβεται όποιος θέλει μπίζνες»... Και πράγματι υπογράφτηκαν, χθες, εμπορικές συμφωνίες αξίας 45 δισ. δολαρίων. Η σημαντικότερη εξ αυτών, η αγορά από την Κίνα 200 αεροσκαφών τύπου Boeing αξίας 19 δισ. δολαρίων. Ok!
Για το γουάν... ο Αμερικανός πρόεδρος προσπάθησε να τετραγωνίσει τον κύκλο! Επανέλαβε την πάγια θέση της χώρας του ότι το κινεζικό νόμισμα διατηρείται υποτιμημένο και ότι θα πρέπει να επιτραπεί στις αγορές να καθορίζουν αυτές την ισοτιμία του, ώστε να μην πλήττεται από αυτό η αμερικανική οικονομία. «Είπα στον πρόεδρο Χου ότι καλωσορίζουμε το ότι η Κίνα αυξάνει την ευελιξία του νομίσματός της... Πρέπει όμως να υπάρξει επιπλέον ρύθμιση», τόνισε ο Αμερικανός πρόεδρος. Ok!
Το γεγονός ότι ήδη συμπληρώθηκαν πεντέμισι χρόνια από τις 21 Iουλίου του 2005, όταν η Kίνα προχώρησε στη συναλλαγματική μεταρρύθμιση καταργώντας το καθεστώς της 10ετούς σταθερής ισοτιμίας γουάν - δολαρίου με μια μικρή ανατίμηση, είναι απλώς εκεί. Συγκεκριμένα, το νόμισμα της Kίνας, που ήταν προσδεδεμένο από το 1995 με το δολάριο στην ισοτιμία των 8,28 γουάν ανά δολάριο, καθορίστηκε σε νέα κεντρική ισοτιμία των 8,11 γουάν ανά δολάριο, δηλαδή μηδαμινή ανατίμηση κατά 2,1%. Από τον Ιούλιο του 2005, το κινεζικό νόμισμα έχει σημειώσει άνοδο κατά 21% έναντι του δολαρίου στα 6,83 γουάν ανά δολάριο. Ωστόσο, το έγκυρο αμερικανικό Ινστιτούτο Peterson υπολογίζει ότι το γουάν είναι ακόμη υποτιμημένο 15 έως 25% έναντι του δολαρίου.
Η άποψη ότι οι Kινέζοι θα κάνουν μια «συμβολική κίνηση» καλών προθέσεων, με στόχο τη μεγαλύτερη «ευελιξία» του γουάν, είχε κορυφώσει τις προσδοκίες. Bέβαια, η Kίνα υπόσχεται συνεχώς ότι θα το κάνει, χωρίς ωστόσο να προσδιορίζει το πότε. Kάποτε, ναι. Tο πότε, όμως, φυσικά θα εξαρτηθεί μόνο από τη στιγμή που θα είναι ασφαλής και σίγουρη ότι θα τη συμφέρει. Φυσικά η Κίνα, παρότι ανησυχεί κι εκείνη, θέλει να αποφύγει έναν εμπορικό πόλεμο με τη μεγαλύτερη ξένη αγορά της. Oμως, η κυβέρνηση του Πεκίνου θα πρέπει να πειστεί πρώτα ότι μια μεγαλύτερη ανατίμηση του γουάν ως προς το δολάριο δεν πρόκειται να προξενήσει αρνητικό αντίκτυπο στις επιδόσεις του κινεζικού εμπορίου.
Πάντως, οι εκβιαστικές πιέσεις των Aμερικανών και των κερδοσκόπων δεν «έκαμψαν» την αντίσταση του Πεκίνου στην πλήρη μετατρεψιμότητα του γουάν και την ελεύθερη διακύμανσή του στις αγορές έναντι του δολαρίου. Η οικονομική ηγεσία του Πεκίνου προχωρά με σύνεση και προσοχή.
Το πρόβλημα περιγράφεται με δύο λέξεις: Οι ΗΠΑ άρχισαν να σχηματίζουν πολύ μεγάλο έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου, ενώ η Κίνα άρχισε να συσσωρεύει πολύ μεγάλα υπερκέρδη. Ορισμένοι οικονομολόγοι υποστήριξαν ότι επρόκειτο για μια άγραφη δεύτερη συμφωνία Μπρέτον Γουντς, με στόχο να ενισχυθεί η βασισμένη στις εξαγωγές ανάπτυξη της Κίνας. Ωστόσο, το σύστημα δεν διέθετε τους συνήθεις μηχανισμούς εξισορρόπησης. Για όσο διάστημα η χώρα με το εμπορικό έλλειμμα (ΗΠΑ) συνέχιζε να διαθέτει το νόμισμα που χρησιμοποιείται παγκοσμίως για τα διαθέσιμα των κεντρικών τραπεζών και η χώρα με το εμπορικό πλεόνασμα συνέχιζε να το δέχεται, η πίεση που αναπτύσσεται συνήθως μεταξύ πιστωτή και οφειλέτη ήταν ασήμαντη. Ομως, η ανισορροπία εντείνεται και εκφράζονται φόβοι ότι η διόρθωση, όταν συμβεί, θα ανατινάξει το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα".
