"Σε σημείο βρασμού τα χρέη των ανεπτυγμένων
ΑΥΞΗΘΗΚΑΝ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ, ΑΠΟ 20 ΕΩΣ 30 ΠΟΣΟΣΤΙΑΙΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΡΙΕΤΙΑ
«ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ χρέος της Ελλάδας δεν είναι τίποτα άλλο από το πρώτο επεισόδιο σειράς ευρωπαϊκών βομβών χρέους που πρόκειται να εκραγούν» γράφει ο καθηγητής Michael Hudson.Τα περισσότερα από αυτά τα χρέη είναι τόσο μεγάλα που δεν μπορούν να ξεπληρωθούν, καθώς οι χώρες που τα επωμίζονται «τρέχουν» μεγάλα εμπορικά ελλείμματα και είναι βυθισμένες σε ύφεση. Τώρα, μάλιστα, που οι τιμές των ακινήτων πέφτουν σαν πέτρες, τα εμπορικά ελλείμματα δεν μπορούν να χρηματοδοτηθούν από εισροές ξένων δανείων σε συνάλλαγμα ή επενδυτικά κεφάλαια εξαγορών.
Αυτός είναι ο λόγος που ο Hudson πιστεύει πως σύντομα οι τραπεζίτες σε Σουηδία, Αυστρία, Γερμανία και Βρετανία θα ανακαλύψουν πως η επέκταση των πιστώσεων σε χώρες που δεν μπορούν να πληρώσουν είναι περισσότερο δικό τους πρόβλημα και όχι τόσο των οφειλετών.
Στο μεταξύ, η κρίση των κρατικών χρεών έχει φθάσει στο «σημείο βρασμού» για τις βιομηχανικές οικονομίες, σύμφωνα με έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας. Γι' αυτό και θεωρεί πως χρειάζεται η άμεση λήψη δραστικών μέτρων ώστε να προληφθεί μία καταστροφική άνοδος των επιτοκίων, αν δεν είναι ήδη αργά.
Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ αυξήθηκε στις αναπτυγμένες οικονομίες από 20 έως 30 ποσοστιαίες μονάδες την τελευταία τριετία. Εκτιμά μάλιστα πως ο μέσος όρος των χρεών των αναπτυγμένων οικονομιών θα υπερβεί το 100% του ΑΕΠ έως το τέλος του 2011. Το επίπεδο ήταν ελαφρά υψηλότερο σε ΗΠΑ και Βρετανία μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Μόνο που τότε οι προοπτικές ανάπτυξης ήταν κάτι παραπάνω από θετικές, αντίθετα με ό,τι συμβαίνει σήμερα.
Η Ιαπωνία σήμερα θεωρείται ικανή να δανεισθεί φθηνά σε ακόμη υψηλότερα επίπεδα χρέους χάρις στα υψηλά αποθέματα εγχώριων αποταμιεύσεων και τα εμπορικά της πλεονάσματα. Ομως, η έκθεση τονίζει πως η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχισθεί για πολύ. Το δημόσιο χρέος της Ιαπωνίας προβλέπεται να ανέλθει σε 200% του ΑΕΠ το 2011, καθώς η κυβέρνηση προσπαθεί με δαπάνες να αποφύγει τον αποπληθωρισμό και να εξέλθει από την ύφεση.
Εάν, όμως, η Ιαπωνία δεν κινδυνεύει άμεσα από κρίση χρεών ελληνικού τύπου, δεν συμβαίνει το ίδιο και με τη Βρετανία, την οποία η Τράπεζα θεωρεί την πλέον αμαρτωλή όλων. Την ίδια ώρα που η έκθεση προβλέπει πως οι πληρωμές τόκων της Βρετανίας θα διπλασιασθούν από 5% σε 10% του ΑΕΠ την προσεχή 10ετία (27% το 2040), ενώ θα απαιτηθεί ετήσιο πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ την προσεχή 20ετία απλώς για να σταθεροποιηθεί το χρέος στα προ κρίσης επίπεδα, η Moody's προειδοποιεί ότι η Βρετανία βρίσκεται πια πολύ κοντά στον κίνδυνο να απολέσει την πιστοληπτική διαβάθμιση ΑΑΑ.
Συγχρόνως, το μεγαλύτερο ομολογιακό αμοιβαίο στον κόσμο, η PIMCO (διαχειρίζεται κεφάλαια όσο δύο φορές το ελληνικό ΑΕΠ) θεωρεί πως «τα βρετανικά ομόλογα κάθονται σε ένα κρεβάτι νιτρογλυκερίνης» και αναμένει σοβαρή κάμψη τους και υποτίμηση της στερλίνας.
Η Δύση διολίσθησε σε χαμηλότερης ανάπτυξης τροχιά και τα ιστορικά δεδομένα δείχνουν πως όταν το δημόσιο χρέος ανέλθει σε 100% του ΑΕΠ, τότε γίνεται βαρίδι.
Τι σημαίνουν τα παραπάνω;
Πρώτο, στις συνθήκες αυτές δεν πρέπει να περιμένουμε την μείωση των ελληνικών σπρεντ λόγω πακέτου. Οι αγορές δεν εμπιστεύονται κανένα και θέλουν να δοκιμάσουν την υπόσταση και ισχύ του νέου μηχανισμού.
Δεύτερο, η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια της αναμονής και οφείλει να βιασθεί με τα ευρωπαϊκά χρήματα γιατί αύριο μπορεί να μην υπάρχουν. Αυτό σαν βραχυχρόνια λύση. Γιατί μεσοπρόθεσμα πρέπει να αρχίσει να κοιτάζει σοβαρά την πρόταση του Hudson για αναδιαπραγμάτευση και μερική διαγραφή του χρέους σαν τη μόνη λύση να ορθοποδήσει η οικονομία".
