Μεγάλη συζήτηση γίνεται για το θέμα των τιμών και ειδικά για την συνεχή αύξηση τους, και μάλιστα σε περίοδο μειωμένης ζήτησης. Επί του θέματος, το άρθρο του κ. Γρηγόρη Νικολόπουλου στο "Βήμα":
"Τα βασικά καταναλωτικά προϊόντα, δηλαδή αυτά που χρειάζεται κάθε νοικοκυριό σε συστηματική βάση, είναι περίπου καμιά πενηνταριά. Οι τιμές αυτών των προϊόντων παρουσιάζουν τώρα, εν μέσω κρίσης, σημαντικές αυξήσεις και βρίσκονται σε αδικαιολόγητα υψηλά επίπεδα, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αρμόδιων οργανισμών. Εχοντας αντιληφθεί την ανάγκη μείωσης των τιμών ως τον μοναδικό τρόπο για την ανακούφιση των νοικοκυριών από το βάρος της μείωσης εισοδημάτων, η κυβέρνηση προσπαθεί να «ξορκίσει» την αισχροκέρδεια, όταν υπάρχουν πολύ συγκεκριμένοι τρόποι αντιμετώπισής της.
Το υπερβολικό ύψος των τιμών των προϊόντων στην Ελλάδα οφείλεται σε τρεις αιτίες:
1. Στην υπερτιμολόγηση των εισαγόμενων προϊόντων από τις πολυεθνικές μέσω της μεθόδου transfer pricing.
2. Στην ελλιπή ενημέρωση των καταναλωτών σχετικά με το «λογικό» ύψος των τιμών.
3. Στην έλλειψη τυποποίησης των χύμα προϊόντων.
Αν αυτές οι τρεις αιτίες αντιμετωπιστούν, οι τιμές θα πέσουν. Πώς αντιμετωπίζονται όμως;
Η μέθοδος του transfer pricing λειτουργεί ως εξής:
Η πολυεθνική που παράγει το προϊόν ιδρύει μια θυγατρική στην Ελλάδα και της πουλάει το προϊόν σε πολύ υψηλή τιμή. Η θυγατρική βάζει πάνω σε αυτήν την τιμή ένα περιθώριο κέρδους και στη συνέχεια το διοχετεύει στην εγχώρια αγορά. Η μέθοδος αυτή διεθνώς θεωρείται παράνομη και αποτελεί αιτία αυστηρών ποινών, ακόμη και εξόδου από το χρηματιστήριο της πολυεθνικής εταιρείας που τη χρησιμοποιεί. Οι ελεγκτικές αρχές γνωρίζουν ποιες πολυεθνικές δρουν με αυτόν τον τρόπο. Μπορούν λοιπόννα ζητήσουν ενημέρωση για τις τιμές με τις οποίες αγοράζουν προϊόντα από τις μητρικές τους και στη συνέχεια να ενημερώσουν τις πολυεθνικές για τα ευρήματά τους. Ταυτόχρονα, οι ελληνικές αρχές πρέπει να ενημερώσουν και τις επιτροπές κεφαλαιαγοράς των χωρών στις οποίες βρίσκονται οι πολυεθνικές για τη διαδικασία που ακολουθείται, και εκεί το πράγμα παίρνει άλλη διάσταση. Σύμφωνα με τις διεθνείς εταιρείες οικονομικών ελεγκτών, οι πολυεθνικές θα αλλάξουν αμέσως τακτική από τον φόβο των κυρώσεων. Η μέθοδος αυτή προκαλεί τεράστια απώλεια εσόδων από την ελληνική Εφορία, διότι τα κέρδη από τις θυγατρικές των πολυεθνικών φεύγουν κατευθείαν στο εξωτερικό και δεν φορολογούνται στην Ελλάδα.
Η δεύτερη αιτία, της ελλιπούς ενημέρωσης των καταναλωτών, μπορεί να αντιμετωπιστεί μέσω της ανάρτησης πινάκων με τις «ενδεικτικές» τιμές πώλησης των βασικών καταναλωτικών προϊόντων στα σουπερμάρκετ και σε όλα τα άλλα σημεία πώλησης. Το κράτος δεν μπορεί να ορίσει αγορανομικά τις τιμές λόγω ΕΕ, αλλά μπορεί να ορίσει τις τιμές που θεωρεί λογικές ως «ενδεικτικές» τιμές, όπως έχει κάνει με το εμφιαλωμένο νερό. Παράλληλα, θα μπορούσε να ενημερώνει συστηματικά για προϊόντα συγκεκριμένων εταιρειών, ώστε να τα αποφεύγει ο καταναλωτής.
Τέλος, όσον αφορά το θέμα των τιμών χύμα προϊόντων, π.χ. ντομάτες, πατάτες, φρούτα, θα μπορούσε να επιβάλει τυποποίηση σε κούτες που θα περιέχουν διαφορετικές ποικιλίες και ποιότητες με διαφορετικές τιμές, ώστε να διευκολύνει την επιλογή του καταναλωτή. Αυτή η μέθοδος ακολουθείται ήδη σε όλα τα προϊόντα που εξάγονται αλλά δεν ακολουθείται στην εγχώρια αγορά. Υπάρχουν και άλλες «λεπτομέρειες» για την αντιμετώπιση του προβλήματος, τις οποίες η κυβέρνηση των καθηγητών θα μπορούσε να μάθει, αν μιλούσε με την «πιάτσα».
Αναμένω τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας.
