Πέμπτη 18 Μαρτίου 2010

Η ανάδυση του προστατευτισμού

Οσον αφορά τις εμπορικές συναλλαγές μεταξύ των (κυριοτέρων) χωρών, φαίνεται ότι όλοι είναι εναντίον όλων! Η Γαλλία εναντίον τηςΓερμανίας (λόγω του κοινωνικού ντάμπιγκ), η Γαλλία και Γερμανία εναντίον των ΗΠΑ (λόγω του αποκλεισμού της EADS), οι ΗΠΑ εναντίον της Κίνας (λόγω της ισοτιμίας), η Κίνα εναντίον της Ευρώπης (λόγω του αντιμπάμπιγκ) και η Ευρώπη εναντίον της Κίνας. Οπως διαβάζουμε στην "Καθημερινή":

" Ανησυχία στην Ε.Ε. για τον οικονομικό προστατευτισμό στην Κίνα
Η τελευταία ευνοεί περισσότερο τους εγχώριους «παίκτες» εις βάρος των ευρωπαϊκών και αμερικανικών εταιρειών.

H Ευρωπαϊκή Ένωση συνεχίζει τις πιέσεις της στην κινεζική κυβέρνηση εξαιτίας της εύνοιας που δείχνει η τελευταία στην ανάπτυξη των εγχώριων τεχνολογιών για τις προμήθειες του κράτους. Η Ε.Ε. εν μέσω πολιτικών και οικονομικών ανησυχιών ζητά τις απαραίτητες διασφαλίσεις έτσι ώστε να μην αποκλειστούν οι εταιρείες που προμήθευαν την Κίνα μέχρι τώρα.

Την ίδια στιγμή, στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και οι ΗΠΑ καθώς πολλά εμπορικά επιμελητήρια έχουν εκφράσει ανοιχτά την αντίθεσή τους στο σχέδιο της κινεζικής κυβέρνησης. Ο Ευρωπαίος πρέσβης των «27» στο Πεκίνο, Σερτζ Αμπού, ανακοίνωσε ότι έστειλε επιστολή στον Κινέζο υπουργό Εμπορίου ζητώντας του εξηγήσεις από τον περασμένο Δεκέμβριο. «Ζητάμε ίση μεταχείριση με τους Κινέζους προμηθευτές», αναφέρθηκε χαρακτηριστικά ο Αμπού για να συνεχίσει: To σύστημα γίνεται ολοένα και πιο πολύπλοκο και αποτελεί το κυριότερο εμπόδιο για τις εισαγωγές στην Κίνα. Δεν θα διστάσω να το ονομάσω προστατευτικό».

Ενώ ακόμη δεν υπάρχει επίσημη απάντηση από την κυβέρνηση, σχετικοί κύκλοι σχολιάζουν ότι θα ευνοηθούν τα προϊόντα που βασίζονται στις εγχώριες τεχνολογίες. Οι ξένοι προμηθευτές θα έχουν δικαίωμα να αιτούνται ίση μεταχείριση αν και τα στάνταρντς των εγκατάστασεων έρευνας και ανάπτυξης δεν είναι και εύκολο να καλυφθούν.

Οι τελευταίες κινήσεις της κινεζικής κυβέρνησης αποτελούν συνέχεια μιας ευρύτερης πολιτικής που στοχεύει στην ανεξαρτητοποίηση και την αυτονομία της κινεζικής βιομηχανίας από το ξένο συνάλλαγμα και την εξάρτηση από τις ξένες αγορές για τα τελευταία 30 χρόνια".

Καταλαβαίνουμε πού εστιάζεται το πραγματικό πρόβλημα: στο ότι, βήμα-βήμα, η Κίνα λαμβάνει μέτρα ούτως ώστε εντός μιας πενταετίας (και όχι πλέον δεκαετίας, όπως ήταν η αρχική εκτίμηση) να αναχθεί ως πρώτη οικονομική δύναμη παγκοσμίως. Κάτι που, βεβαίως, δεν θα γίνει εύκολα (πιθανόν ούτε και αναίμακτα). Ιδωμεν...