"Το αμερικανικό σύνδρομο της Κίνας...
Η σύγκρουση του αμερικανικού με τον κινεζικό καπιταλισμό είναι αναπόφευκτη. Απλώς, μετατοπίζεται στο μέλλον. Ο Yi Gang, διευθυντής της πανίσχυρης SΑFΕ (State Administration of Foreign Exchange), που διαχειρίζεται τα τεράστια συναλλαγματικά διαθέσιμα της χώρας, τα οποία προσεγγίζουν σήμερα τα 2,4 τρισ. δολάρια, δήλωσε χθες ότι «το Πεκίνο θα συνεχίσει να αγοράζει αμερικανικά ομόλογα και αυτό κάνει σε ημερήσια βάση»!
Πέρα από τις επίσημες διαψεύσεις του Πεκίνου, αξίζει να σημειωθεί ότι τα επίσημα στοιχεία έδειξαν ότι τον περασμένο Δεκέμβριο η Κίνα προέβη σε μαζικές πωλήσεις αμερικανικών ομολόγων ύψους 34,2 δισ. δολαρίων. Ωστόσο, το Πεκίνο έχει θορυβηθεί από το γεγονός ότι οι πωλήσεις αμερικανικών ομολόγων εκ μέρους του έχουν πάρει παγκόσμιες διαστάσεις, ξεσηκώνοντας τους πολέμιους εντός του αμερικανικού Κογκρέσου. Ηδη 15 Αμερικανοί γερουσιαστές ζητούν από τον υπουργό Εμπορίου να λάβει μέτρα κατά των κινεζικών εισαγωγών.
Επί χρόνια, οι Αμερικανοί πρόεδροι αντιμετωπίζουν ένα γρίφο σχετικό με την Κίνα. Πώς να αντιμετωπίσουν μία χώρα που ασκεί επιθετική πολιτική εμπορικών εξαγωγών χωρίς να απελευθερώσουν τις δυνάμεις του προστατευτισμού; Η οργή προς την Κίνα οξύνεται και ο νομπελίστας Πολ Κρούγκμαν δικαιώνει όσους θα θωρακιστούν από τις πολιτικές της χώρας με μέτρα προστατευτισμού.
Μεταξύ αυτών, 10 γερουσιαστές του Δημοκρατικού Κόμματος ζήτησαν από κοινού «σκληρή γραμμή» κατά του Πεκίνου στο κρίσιμο θέμα της συναλλαγματικής πολιτικής. Καταγγέλλουν ότι η Kίνα «χειραγωγεί» την υποτιμημένη ισοτιμία του νομίσματός της ως επιδότηση παραβιάζοντας την αμερικανική νομοθεσία και ζητούν από τον υπουργό Εμπορίου να λάβει μέτρα κατά των κινεζικών εισαγωγών.
Συνδικαλιστικές ενώσεις, βιομήχανοι και βιοτέχνες και μια ομάδα μελών του αμερικανικού Kογκρέσου, που αυτοαποκαλούνται «Συμμαχία δράσης κατά του κινεζικού νομίσματος», επικρίνουν το Πεκίνο ότι εξακολουθεί να εκμεταλλεύεται αθέμιτα το συγκριτικό πλεονέκτημα του υποτιμημένου έως και 40% (!) γουάν έναντι του δολαρίου. Φυσικά, οι πιέσεις εντείνονται ενόψει της εξαμηνιαίας έκθεσης του αμερικανικού υπουργείου Oικονομικών προς το Kογκρέσο στις 15 Απριλίου, ώστε επισήμως να καταγγελθεί πως το Πεκίνο «χειραγωγεί» την ισοτιμία γουάν/δολαρίου.
Βεβαίως, η «χειραγώγηση» του νομίσματός της από την Κίνα είναι μια πρακτική πολλών χρόνων που έχει καταδικαστεί εντόνως επί σειρά ετών από το αμερικανικό Κογκρέσο καθώς και από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ωστόσο καμία κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν τόλμησε ποτέ επισήμως να διατυπώσει αυτή την άποψη για να μην εξοργίσει το Πεκίνο.
Τα περισσότερα από τα διεθνή νομίσματα έχουν μεταξύ τους σχέσεις ελεύθερης διακύμανσης. Ενίοτε, πάντως, οι χώρες περιορίζουν τις εκροές κεφαλαίου όταν γίνονται μαζικές πωλήσεις του νομίσματός τους, ή παίρνουν μέτρα για να αποθαρρύνουν τις μαζικές εισροές όταν φοβούνται πως οι κερδοσκόποι αγαπούν υπερβολικά τις οικονομίες τους.
Η μεγάλη εξαίρεση είναι η Κίνα. Παρά τα τεράστια εμπορικά πλεονάσματα, οι κινεζικές αρχές έχουν διατηρήσει την ισοτιμία του νομίσματος επίμονα αδύναμη. Από τον Ιούλιο του 2008, το κινέζικο νόμισμα παραμένει στα 6,83 γουάν ανά δολάριο. Δίνουν, έτσι, στους Κινέζους εξαγωγείς ισχυρό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα έναντι των ανταγωνιστών τους. Η πολιτική αυτή επιτείνει το πρόβλημα, εκτροχιάζοντας τη ζήτηση από τον υπόλοιπο κόσμο και κατευθύνοντάς την τεχνηέντως στις τσέπες των Κινέζων εξαγωγέων. Δεν είναι τυχαίο ότι η Κίνα αναδείχθηκε το 2009 πρώτη εξαγωγική δύναμη του κόσμου, ξεπερνώντας τη Γερμανία, που κατείχε το ρεκόρ από το 2000 μέχρι και το 2008. Το ίδιο έτος, η Κίνα ξεπέρασε τη Γερμανία και ως προς το μέγεθος της οικονομίας της, παραγκωνίζοντάς την από την τρίτη θέση".
