Είσαι δήμαρχος μιας πόλης. Σκέπτεσαι να διοργανώσεις παραθαλλάσια εκδρομή για τα παιδιά των δημοτών. Βρήκες και το όνομα της δραστηριότητας: "Παιδί και Θάλασσα". Ο δήμος έχει αγοράσει (με τα λεφτά που εισπράττει από τα δημοτικά τέλη) ένα ωραιότατο λεωφορείο. Με οδηγό, με συνοδούς, με άνετα καθίσματα, με μικρόφωνα, μεγάφωνα και όλα τα κομφόρ. Οι δημότες χαίρονται που τα ωραία τους χρήματα πιάνουν τόπο. 42 παιδιά, παρά θιν' αλός, να χαίρονται την πολυπόθητη θάλασσα. Τί καλύτερο από το απολαμβάνει η πιτσιρικαρία τα μπάνια της; Εχεις, επιτέλους, την δυνατότητα να πραγματοποιήσεις την εξαγγελθείσα εκδρομή. Απροβλημάτιστα. Σωστά; Λάθος! Θα βρεθείς κατηγορούμενος στα δικαστήρια! Θα κάτσεις στο σκαμνί του Τριμελούς Εφετείου! Ο δήμος δεν διαθέτει άδεια λειτουργίας τουριστικού γραφείου, που θεωρείται απαραίτητη για τη διοργάνωση εκδρομών! Διέπραξες ποινικό αδίκημα! Το βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών είναι ξεκάθαρο: δεν μπορείς να οργανώσεις εκδρομή αν δε διαθέτεις άδεια λειτουργίας τουριστικού πρακτορείου. Υπέπεσες στο αδίκημα της παράνομης μεταφοράς.
Τίποτα, όμως, δεν πάει χαμένο. 42 παιδικά μουτράκια έλαβαν ένα μάθημα οικονομικής. Αυτό που αναφέρεται σε καρτέλ και κλειστά επαγγέλματα.
Υ.Γ. Η ιστορία είναι απολύτως αληθής και σύγχρονη.
