"Πενταετές πλάνο με... ανθρώπινο πρόσωπο
Πιθανόν η οικονομία να είναι εκείνη που θα καθορίσει τις όποιες πολιτικές αλλαγές κι όχι το αντίθετο.
Το πενταετές οικονομικό πλάνο (2011-2015) που εκπονήθηκε μιλά για μια σταθερή και σχετικά ταχεία ανάπτυξη βασισμένη στην εσωτερική κατανάλωση, στόχος που απαιτεί την αύξηση του εισοδήματος και της αγοραστικής δύναμης στο αχανές εσωτερικό της Κίνας. «Τα επόμενα πέντε χρόνια θα είναι μια κρίσιμη φάση για την οικοδόμηση μιας σχετικά ευημερούσας κοινωνίας» μετέδωσε το πρακτορείο Xinhua, ενώ ο πρόεδρος Χου μίλησε για μια «περιεκτική ανάπτυξη» που θα σέβεται το περιβάλλον, θα μειώσει τις ανισότητες, θα αναδιανείμει «ισορροπημένα» τον πλούτο και θα βελτιώσει το σύστημα υγείας και κοινωνικής ασφάλειας.
Γιατί το καίριο πρόβλημα της Κίνας δεν είναι ο Λιού ή η Επιτροπή των Νόμπελ, για τους οποίους η η πλειονότητα των 1,3 δισ. Κινέζων δεν έχει ακούσει ποτέ ή τα κείμενα κάποιων εκατοντάδων αντιφρονούντων. Ο πνευματικός ηγέτης του Θιβέτ δαλάι λάμα κέρδισε το Νόμπελ Ειρήνης το 1989, τη χρονιά που καταστάλθηκε βίαια το κίνημα για τη δημοκρατία στην πλατεία Τιεν Αν Μεν, αλλά καμιά πολιτική μεταρρύθμιση δεν συντελέστηκε.
Αυτό που θα μπορούσε να αποδειχθεί πραγματικά απειλητικό για το καθεστώς είναι οι τεράστιες κοινωνικές ανισότητες που έχουν διαμορφώσει συνθήκες κοινωνικής αστάθειας, όπως κατέδειξε το φετινό πρωτοφανές κύμα μαζικών απεργιών εργατών που ζουν σε συνθήκες σχεδόν σκλαβιάς για να «εξασφαλίσουν στο κράτος την ανταγωνιστικότητα» της κινεζικής αγοράς.
Σε αυτό προστίθεται το καίριο πρόβλημα της ανεργίας. Φέτος θα δημιουργηθούν 12 εκατ. νέες θέσεις εργασίας αλλά στην αγορά θα ενταχθούν 24 εκατ. νέοι επίδοξοι εργαζόμενοι, από τους οποίους το 50% είναι απόφοιτοι λυκείου ή πανεπιστημίου. Το 25% όσων αποφοίτησαν φέτος από τα πανεπιστήμια είναι άνεργοι. Τους αποκαλούν «φυλές μυρμηγκιών», γιατί συνωστίζονται σε άθλιες συνθήκες στις παρυφές των πόλεων αναζητώντας ατέρμονα δουλειά. Αυτά τα φαινόμενα είναι που δημιουργούν το κατάλληλο έδαφος για κοινωνική αναταραχή και πολιτικές εξελίξεις".
