"Το «καυτό» χρήμα της απανταχού κερδοσκοπίας επανέλαβε χθες τις μαζικές πωλήσεις δολαρίων! Η σύνοδος της οικονομικής ηγεσίας των χωρών του G20 στην οποία παρευρέθησαν και οι κεντρικοί τραπεζίτες, που πραγματοποιήθηκε στην πόλη Γκιεονγκζού της Νότιας Κορέας, προσπάθησε να ρίξει «γέφυρα» για συναίνεση! Ομως είναι αργά. Το ανακοινωθέν ήταν φλου και αόριστο.
Το G20 κράτησε απόσταση και δεν θέλησε να πάρει θέση για τη σύγκρουση μεταξύ Κίνας-ΗΠΑ. Ο όμιλος G20, που δημιουργήθηκε το 1999 μετά την κρίση του 1997–98 που διέλυσε την Ασία και τη Ρωσία, περιλαμβάνει τις επτά οικονομικά ισχυρές χώρες του κόσμου (HΠA, Iαπωνία, Γερμανία, Bρετανία, Γαλλία, Iταλία και Kαναδάς), μαζί με τις 12 αναπτυσσόμενες οικονομίες των Kίνας, Iνδίας, Ρωσίας, Bραζιλίας, Αργεντινής, Μεξικού, Αυστραλίας, Νότιας Αφρικής, Νότιας Κορέας, Ινδονησίας, Σαουδικής Αραβίας, Τουρκίας και την Ευρωπαϊκή Ενωση!
Οι επικίνδυνες ανισορροπίες της αμερικανικής με την παγκόσμια οικονομία, οι ακραίες ταλαντώσεις των συναλλαγματικών ισοτιμιών και οι επίμαχες σχέσεις ευρώ-δολαρίου-γιεν που δοκιμάζονται από το κινεζικό γουάν, τέθηκαν στη συζήτηση. Ωστόσο, η υποτίμηση των νομισμάτων παρουσιάζει στρατηγικό πλεονέκτημα, που ουδείς το αρνείται.
Η δραματική έκκληση που απηύθυνε ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Τίμοθι Γκάιτνερ, στις ισχυρές χώρες να συνεννοηθούν ώστε να σταματήσουν τις «ανταγωνιστικές υποτιμήσεις» των νομισμάτων τους, έπεσε στο κενό. Οταν σε περιόδους οικονομικής αναταραχής και δεινής κρίσης χρέους όλοι επενδύουν στο νόμισμά σου, δεν έχεις άλλη επιλογή παρά μόνον την ενεργή υποτίμησή του. Βεβαίως, και οι Ιάπωνες και οι Ελβετοί και οι Βραζιλιάνοι πράττουν ό, τι επιδιώκουν και άλλες κεντρικές τράπεζες, οι οποίες τυπώνουν χρήμα για να ενισχύσουν την εθνική οικονομία τους, λαμβάνοντας μέτρα «ποσοτικής χαλάρωσης» όπως αποκαλείται η περιβόητη πολιτική της «quantitative easing». Δηλαδή την πολιτική που ακολούθησαν οι κεντρικές τράπεζες των ΗΠΑ και της Βρετανίας και απειλούν να την επαναλάβουν.
H γνώμη ότι τα νομίσματα βρίσκουν ένα επίπεδο «αγοράς», είναι ελκυστική. Oλα τα νομίσματα σήμερα είναι λες και έχουν δημιουργηθεί σε «κενό αέρος» από τις κεντρικές τράπεζες. Tο κόστος παραγωγής είναι μηδενικό, για πρακτικούς λόγους. Eτσι η τιμή της «αγοράς» εξαρτάται από την απόφαση των τραπεζών για το πόση ποσότητα εκτυπώνουν. Η Fed αναμένεται να εκτυπώσει ξανά αφειδώς νέο χρήμα, με συνέπεια το δολάριο να βυθίζεται στην πτώση. Η Ιαπωνία επιδιώκει απεγνωσμένα να διασώσει την οικονομία της. Ηδη ο πρωθυπουργός Ναότο Καν έχει ανακοινώσει πακέτο τόνωσης της οικονομίας, ύψους 900 δισ. γιεν, προκειμένου να ανακοπεί η πορεία προς τον αποπληθωρισμό, να προστατευθούν οι θέσεις απασχόλησης και να τονωθούν οι εγχώριες επενδύσεις και οι καταναλωτικές δαπάνες. Δεδομένου, όμως, πως το πακέτο προβλεπόταν ήδη στον προϋπολογισμό του 2010, έχει περιορισμένο αντίκτυπο. Επίσης, ο πρωθυπουργός σε συνεργασία με την κεντρική τράπεζα έχει κηρύξει την αποδυνάμωση του γιεν και μέσω χαλάρωσης της νομισματικής πολιτικής. Χθες, η BoJ εξήγγειλε τη μείωση του επιτοκίου στο 0 - 0,1% ώστε να τροφοδοτήσει με φρέσκο αέρα «τζάμπα χρήματος» την οικονομία και προανήγγειλε περισσότερο βίαιες κινήσεις χαλαρής νομισματικής πολιτικής με τη δημιουργία κρατικού Fund 5 τρισ. γιεν (ή 60 δισ. δολαρίων) για την αγορά κρατικών και εταιρικών ομολόγων.
Το Πεκίνο κρατά πλέον στα χέρια του το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου χρέους! Και εάν δεν βάλει νερό στο κρασί του, οι ΗΠΑ θα εξαναγκαστούν να επιβάλουν μέτρα προστατευτισμού. Η σκοτεινή πλευρά των κινεζικών πλεονασμάτων αντικατοπτρίζεται στα ελλείμματα τρεχουσών συναλλαγών δυτικών χωρών, κυρίως της Βρετανίας και των ΗΠΑ. Οι καταναλωτές αγοράζουν φθηνά κινεζικά προϊόντα, ο πληθωρισμός διατηρήθηκε χαμηλός, η κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ και η Τράπεζα της Αγγλίας κράτησαν σε μηδενικά σχεδόν επίπεδα τα επιτόκια.
Στην ουσία, η Κίνα χρηματοδοτεί το τεράστιο αμερικανικό έλλειμμα και γι’ αυτό η σχέση της, ως εμπορικού «εταίρου» των ΗΠΑ, είναι πολύ σημαντική. Αλλά, σε ένα μικρότερο βαθμό, η Κίνα λειτουργεί και για την υπόλοιπη Δύση με έναν καθοριστικό ρόλο. Tο Πεκίνο ίσως να έχει καταλήξει σε λάθος συμπεράσματα. H υπερβολική συσσώρευση συναλλαγματικών δολαριακών διαθεσίμων δεν αποτελεί υγιές φαινόμενο. Eκτός και αν το Πεκίνο προτίθεται να αυτοκτονήσει χρηματοοικονομικά".
